با ورود به نسل کنونی بازی های رایانه ای، بسیاری از عناوین محبوب و قدیمی در راه جلب نظر طرفداران جدید و مطابقت با شرایط حاضر دست به تغییرات نابجا و ناخوشایندی زده اند که باعث شده هر وقت خبری از ساخت دنباله یک عنوان قدیمی می شود طرفداران مدام نگران موفقیت و پایبندی بازی به ریشه های اصلی خود باشند. خوشبختانه Hitman: Absolution از این قاعده مستثنی است و علاوه بر پایبندی به المان های اصلی سری Hitman می تواند تا حدودی نظر مخاطبان جدید را نیز به سمت خود جلب نماید.
پس از پایان وقایع نسخه Blood Money، دایانا (Diana) دستیار همیشگی و مورد اطمینان مامور 47 که او را در انجام ماموریت هایش راهنمایی می کرد بدون ارائه هیچ دلیل و مدرکی دست به نابودی سازمان جاسوسی (ICA) زده و می گریزد. پس از تعمیر و بازگشایی مجدد سازمان، Benjamin Travis یکی از افراد بلندپایه ICA به مامور 47 دستور می دهد تا Diana را بخاطر خیانتش به سازمان پیدا کرده و به قتل برساند، اما این تنها دلیل Travis برای اجیر کردن مامور 47 نیست، Diana از فرد ارزشمندی نگهداری میکند که برای سازمان جاسوسی از اهمیت بالایی برخوردار است، دختری جوان به نام Victoria. مامور 47 پس از ورود به عمارتی که Diana در آن ساکن است به او شلیک میکند، Diana در لحظات پایانی عمر خود راز سربه مهری را برای مامور 47 بازگو کرده و از او می خواهد که از Victoria در مقابل سازمان جاسوسی و Travis محافظت کند. از اینجا به بعد سرنوشت جدیدی برای مامور 47 رقم می خورد که تا پایان بازی مخاطب را درگیر خود خواهد نمود.
داستان بازی در ابتدا تا حدودی کلیشه ای و یکنواخت است اما هرچه به پایان بازی نزدیک تر می شویم به جذابیت آن افزوده شده و به شکل بهتری روایت می شود. در کل داستان چیز جدید و منحصربفردی برای ارائه ندارد و در بهترین حالت قابل مقایسه با عناوین متوسط هالیوودیست، اما از آنجا که از روایت داستانی نسبتاً خوبی بهره می برد مخاطب را تا پایان بازی سرگرم نگه خواهد داشت. مامور 47 در این نسخه دیگر به دنبال کشتن مظنونان خاص جهت بدست آوردن پول بیشتر نیست، او هدفی دارد که برای رسیدن به آن حاضر است خطرهای بزرگی را به جان بخرد؛ این مسئولیت پذیری و تعصب از آن دسته خصوصیاتیست که از یک انسان شبیه سازی شده نباید انتظار داشت اما سازندگان برای ایجاد ارتباط بهتر میان مخاطبان و شخصیت مامور 47 آنها را به خصوصیات اخلاقی او افزوده اند. سایر شخصیت های بازی نظیر Travis، Dexter، Victoria و Birdy نیز از شخصیت پردازی نسبتاً خوبی بهره می برند و هر کدام در قسمت های مختلف داستان نقش مهمی را ایفا می کنند.
باید قبل از هر چیزی به این نکته اشاره کرد که در حالی که عناوین بزرگ سبک مخفی کاری همچمون Splinter Cell روز به روز به سمت اکشن تر شدن پیش می روند، وفاداری Hitman: Absolution به گیم پلی مخفی کاری کلاسیک و منحصربفرد خود امری ستودنیست.
همانند نسخه های قبلی بازی از تعدادی مرحله مختلف تشکیل شده که توسط میان پرده ها (Cut-Scenes) از هم جدا می شوند. در هر مرحله از بازی شما ماموریت دارید که شخص یا اشخاص خاصی را به قتل برسانید و بعضاً مدارک یا اسناد خاصی را بدست آورید. ماموریت های بازی کاملاً سرراست و مشخص هستند اما نحوه انجام آنها کاملاً به شخص بازیباز بستگی دارد. در هر مرحله بیش از ده ها راه برای از بین بردن افراد مورد نظر وجود دارد؛ ساده ترین راه این است که یک اسلحه پر از تیر بردارید و مستقیم به دل دشمن بزنید، یا نهایتاً به وسیله یک Sniper از فاصله دور دشمنان مورد نظرتان را از بین ببرید. اینگونه روش ها امروزه در اکثر عناوین متوسط شوتر نیز قابل پیاده سازی هستند اما عنصری که Hitman را از سایر عناوین مشابه خود متمایز می کند قطعاً گیم پلی مخفی کاری گسترده آن است.
بخش مخفی کاری بازی نیز خود به روش های متعددی قابل پیشبرد است که ارزش انجام چندباره بازی را بالا می برد. Fiber Wire محبوب و قدیمی مامور 47 در این نسخه نیز به شما در به قتل رساندن افراد زیادی کمک خواهد کرد، البته در این نسخه از ابزارهای مختلفی همچون چاقو، پیچ گوشتی، چوب بیسبال، مجسمه و حتی Katana (شمشیر مخصوص سامورائی ها) می توان برای کشتن مخفیانه دشمن استفاده کرد. همچنین در این نسخه می توان برای اولین بار دشمنان را از پشت سر بیهوش کرد، البته این قابلیت تفاوت خاصی با کشتن فرد مورد نظر ندارد و فقط در قسمت امتیازدهی بازی تاثیر می گذارد.
پس از کشتن یا بیهوش کردن شخص مورد نظر می توان جسد او را درون کمدهای مختلف پنهان نمود. هر کمد قابلیت نگه داری دو جسد را در عین واحد دارد. همچنین مامور 47 می تواند از این کمدها برای پنهان شدن استفاده کند.
سکه کوچک نسخه Blood Money را بخاطر دارید؟ مامور 47 از این سکه برای ایجاد صدا و جلب توجه افراد مختلف استفاده می کرد. در این نسخه این امکان به شما داده شده تا با برداشتن و پرتاب وسیله های مختلف مثل بطری ها، چاقو، رادیو، کپسول آتش نشانی و ... نظر گاردها و ماموران امنیتی را به سمت مکان مورد نظر جلب کنید. این قابلیت به ظاهر ساده، تاثیر زیادی در پیش برد بازی به صورت مخفی کاری دارد.
در این نسخه برای اولین بار مامور 47 می تواند پشت اجسام مختلف و دیوارها کاور بگیرد. این امکان بیشتر در حالت اکشن به بازیکن کمک می کند تا سیل عظیمی از دشمنان را از پشت یک دیوار کوچک نابود کند و در وضعیت مخفی کاری مامور 47 را از دید دشمنان مخفی نگه می دارد.
قطعاً یکی از محبوبترین و جذاب ترین قابلیت های سری Hitman امکان تعویض لباس و پوشیدن لباس دشمنان است. این امکان در این نسخه حالت واقع گرایانه تری به خود گرفته و دیگر به سادگی عناوین قبلی قابل اجرا نیست. همانند گذشته شما می توانید پس از کشتن یا بیهوش کردن فرد مورد نظر لباس او را پوشیده تا دیگر به راحتی توسط دشمن شناسایی نشوید. البته دشمنان در این نسخه نسبت به رفتار شما حساس تر هستند.
اگر لباس دسته ای خاص از دشمنان بازی را به تن کنید هنگام عبور از کنارشان، آنها به شما مشکوک می شوند و به سرعت متوجه تغییر لباس شما می شوند، برای جلوگیری از این عمل سازندگان فاکتور جدیدی به نام Instinct را به بازی اضافه کرده اند. این فاکتور به صورت نواری زرد رنگ در سمت چپ تصویر قرار دارد و شما می توانید با از بین بردن دشمنان به صورت مخفی کاری یا Headshot کردن در حالت اکشن و انجام کارهای دیگر به پر شدن این نوار کمک کنید. سپس با نگه داشتن دکمه ای خاص هنگام رد شدن از کنار دشمنان، مامور 47 با کج کردن کلاه خود یا گرفتن دستش بر روی صورتش مانع شناخته شدن خود می شود.
با فعال کردن Instinct همچنین می توان زمان را آهسته کرد، چند نشانه را به صورت همزمان هدف قرار داد و سپس با رها کردن دکمه مورد نظر مامور 47 به نشانه های مورد نظر به ترتیب شلیک می کند. زمانی که حالت Instinct فعال باشد می توان دشمنان و جهت حرکت و دیدشان را نیز از پشت دیوار نظاره کرد. در درجه های سختی بالاتر این امکان از بازیکن سلب می شود. در این بین مشکلات زیادی دیده می شود، به طور مثال لباس برخی از دشمنان کاملاً صورت و بدن مامور 47 را پوشش می دهد اما هنوز هنگام گذر از کنارشارن آنها به شما مشکوک می شوند. همچنین این مساله که مامور 47 پس از پایان یافتن نوار Instinct نمی تواند به پنهان کاری خود ادامه بدهد کاملاً با جنبه واقع گرایی بازی در تضاد است.
هوش مصنوعی دشمنان نیز نسبت به نسخه های قبلی پیشرفت زیادی داشته اما هنوز بدون اشکال نیست. درجه های سختی بازی هم تاثیر زیادی روی نحوه انجام مراحل دارند. به طور مثال در درجه سختی Pursuit دشمنان به تعداد حداکثر خود می رسند، نوار Instinct بطور اتوماتیک پر نمی شود، امکان ذخیره کردن بازی وجود ندارد و با وجود هوش مصنوعی بالای دشمنان بازی حسابی چالش برانگیز می شود. در درجه های سختی پایین می توان توسط Instinct از وجود آیتم ها یا محل های پنهان شدن آگاه شد. Instinct با سرعت کمی به طور اتوماتیک پر می شود و می توان در نقاط مختلف مرحله بازی را ذخیره کرد.
پس از اتمام هر مرحله با توجه به نحوه پیشبرد، تعداد قتل ها و موارد دیگر امتیازی برای بازیکن ثبت می شود و Rank خاصی به او تعلق می گیرید که نشان دهنده عملکرد بازیکن است، به طور مثال با انجام ماموریت های بازی و با توجه به درجه سختی، مقداری امتیاز مثبت به شما داده می شود و با کشتن هر فرد مقداری امتیاز منفی برای شما ثبت می شود که می توان با پنهان کردن اجساد آن را جبران نمود. اگر بتوانید یک مرحله را بدون کشتن NPCـها و دیده شدن توسط ماموران به پایان برسانید به شما درجه Silent Assassin داده می شود که بالاترین درجه بازیست. در ابتدا شاید بنظر بیاید که این درجات تاثیر زیادی در روند بازی نداشته باشند اما همین درجات خود می تواند عامل محرکی برای انجام مراحل بصورت مخفی کاری باشد.
گیم پلی مخفی کاری بازی تا حد زیادی بر پایه روش آزمایش و خطا بنا شده، شما در ابتدا شیوه خاصی را برای پیشبرد بازی انتخاب می کنید و سپس با انجام چند باره مرحله از ابتدا، در هر تلاش متوجه موانع و مشکلات آن شده و پس از اصلاح آنها گامی جلوتر به سوی هدف خود بر می دارید. البته این روش بیشتر در درجه های سختی پایین تر که امکان ذخیره بازی در آنها وجود دارد کاربرد دارد و در درجه های سختی بالا اصلاً نمی توان بی گدار به آب زد! برخلاف گیم پلی مخفی کاری، انجام مراحل به صورت اکشن حالتی کاملاً خطی دارد و چندان نیازمند تفکر و دقت زیاد نیست؛ فقط کافیست به اندازه کافی مهمات و اسلحه به همراه داشته باشید و پشت مانع یا دیواری کاور بگیرید و سیل عظیم دشمنان را از بین ببرید. البته پس از کشتن تعدادی از دشمنان، آنها درخواست نیروی کمکی می کنند که فقط باعث طولانی تر شدن روند بازی می شود. در کل به قسمت اکشن بازی به اندازه کافی بها داده نشده و در مقابل سایر عناوین مشابه حرفی برای گفتن ندارد، اما با توجه به نیازهای مختلف طرفداران وجود آن در بازی ضروریست.
از همه اینها گذشته گیم پلی بازی دارای باگ های متعددیست. به عنوان مثال در یکی از مراحل پس از کشتن شخص مورد نظر کارت امنیتی او بر روی پله ها می افتد و برای انجام ادامه ماموریت حتماً به این کارت احتیاج است، اما با کمال تعجب کارت مربوطه درون آبجکت پله ها گیر می کند و به هیچ وجه قابل برداشت نیست، یا مثلاً با وجود اینکه یک دشمن در پشت سر شما به دنبال تعقیب و شناسایی شماست، می توانید در چک پوینت مورد نظر بازی را ذخیره کنید و پس از بارگزاری مجدد دیگر خبری از دشمن مربوطه نیست و همه چیز به وضع عادی خود بر می گردد! وجود مشکلاتی از این قبیل علاوه بر تناقض با سایر اصول بازی تا حدودی باعث بد جلوه داده شدن بازی در چشم بازیکنان جدید و منتقدان می شود.
نسخه های قبلی Hitman همگی در زمان عرضه خود جزء برترین عناوین از نظر گرافیکی به شمار می رفتند و درصدی از موفقیت خود را به گرافیک چشم نواز خود مدیون بودند. گرافیک Hitman: Absolution به اندازه عناوین قبلی انقلابی نیست اما تا حد زیادی راضی کننده است. بافت ها و آبجکت های بازی از کیفیت بالایی برخوردارند، رنگ آمیزی و طراحی محیط بسیار متنوع و چشم نواز است و کاراکترهای بازی نیز از جزئیات و فرم چهره نسبتاً خوبی بهره می برند. موتور گرافیکی بازی می تواند در عین واحد و بدون افت فریم تعداد زیادی از افراد را در یک منطقه به تصویر بکشد، البته ناگفته نماند که طراحی چهره اکثر کاراکترهای بازی شبیه به یکدیگر است و این مساله وقتی که دو نفر با چهره و لباس یکسان از کنارتان عبور می کنند آشکارتر می شود. نکته قوت گرافیک بازی نورپردازی حرفه ای و چشمگیر بازیست که باعث شده بازی حالتی سینمایی به خود بگیرد. نور آفتاب، سایه ها، چراغ ها و شمع ها همگی به بهترین شکل در بازی پیاده شده اند و باعث شده اند که محیط بازی زنده به نظر برسد. طراحی چهره و لباس مامور 47 نیز از دیگر نکات قوت گرافیک بازیست.
این مساله که Jasper Kyd دیگر مسئولیت ساخت موسیقی بازی را برعهده ندارد، مسلماً برای طرفداران بازی ناراحت کننده است؛ موسیقی Hitman: Absolution به اندازه نسخه های قبلی درگیر کننده و اتمسفریک نیست اما هنوز هم از کیفیت قابل قبولی برخوردار است. باید گفت که موسیقی بر جو نسخه های قبلی تاثیر بسزایی داشت که متاسفانه در این نسخه کمبود این مساله از جذابیت بازی تا حدودی کاسته است. اما خوشبختانه حضور David Bateson، صدا پیشه قدیمی مامور 47 از نکات قوت صداگذاری بازی است. صداگذاری کاراکترهای بازی بخصوص کاراکترهای اصلی به بهترین شکل انجام شده است و به خوبی در ذهن هر شنونده ماندگار می شود.
امروزه با توجه به اینکه اکثر بازی ها به سمت خطی شدن و اکشن شدن پیش می روند، وجود عناوینی همچون Dishonored ،Hitman: Absolution و ... که دست بازیکن را در نحوه پیشبرد بازی کاملاً باز می گذارند ضروریست. Hitman: Absolution قطعاً عنوانی کامل و بدون نقص نیست اما توانسته با پایبندی به اصول و ریشه های قدیمی خود و افزودن قابلیت های جدید تجربه ای ناب و لذت بخش برای طرفدارن بازی های مخفی کاری به ارمغان بیاورد.
امتیازات:
گیم پلی: 8
گرافیک: 8
نوآوری: 8
صداگذاری: 8
جذابیت: 9
امتیاز کل: 8.2
نظرات شما عزیزان:
صبا 
ساعت23:20---22 بهمن 1391
سلام دوست عزیز
وبلاگ خیلی جالبی داری عالی بود
تو هم بیا هم به وب من سر بزن هم بیا تو این تالار عضو شو به جمع دوستانه ما بپیوند
بیا پشیمون نمیشی
منتظرم زود بیا
اینم ادرس تالار http://www.talar.bazarekhandeh.ir/
بازار خنده
تبادل
لینک هوشمند
